درباره خشکسالی‌های بزرگ

تصویر: یک سد تقریباً خشک احاطه شده توسط مزارع گندم، در ناحیه کمربند گندم WA. شاتر استوک
 
خشک سالی طی دو دهه گذشته ضربه سنگینی به کمربند گندم استرالیای غربی، مولدترین منطقه رشد دانه در کشور وارد کرده است. از سال 2000، بارش باران در زمستان تقریباً 20٪ افت داشته است و مناطق کاشت دانه را به سمت ساحل سوق داده است.
 اگر ما واقعاً نیت رفاه کشاورزان خود را در سر داریم، باید اقدامات مربوط به خشک سالی را در سال های تر همچون خشک، و در اوقات خوب همچون بد اتخاذ کنیم.با این حال، تحقیقات اخیر ما نشان داده است که این شرایط خشک برای منطقه هیچ چیز غیر عادی ای نیست.
 
در حقیقت، پس از تجزیه و تحلیل حلقه ها در تنه های درختان دارای قرن ها سن، متوجه شدیم که منطقه طی 700 سال گذشته "خشک سالی های بزرگ" بسیار بدتری داشته است. پرونده های پایش ابزاری آب و هوا در استرالیا فقط در حدود 120 سال گذشته را پوشش می دهد (در بهترین حالت)، به این معنی که این خشک سالی های تاریخی ممکن است قبلاً برای علم شناخته نبوده باشند.
 
تحقیقات ما همچنین نشان داد که قرن بیستم مرطوب ترین قرن هفت قرن گذشته در کمربند گندم است. این مهم است، زیرا این بدان معناست که دانشمندان، در آن شرایط رطوبت، احتمالاً خطر واقعی خشک سالی را دست کم گرفته اند - و این با تغییر آب و هوا تشدید شده و خواهد شد.
 

آن چه می توانیم از درختان باستانی یاد بگیریم

ما خطر حوادث شدید آب و هوایی مانند خشک سالی، طوفان ها و سیل را بر اساس آن چه از سوابق ابزاری ایستگاه های هوا شناسی می دانیم، تخمین می زنیم. به درازا کشیده شدن ثبت سوابق شرایط آب و هوایی تا صدها یا حتی هزاران سال، به این معنی است که دانشمندان می توانند درک بهتری از تنوع آب و هوا و خطر وقایع شدید داشته باشند.
برای بسیاری از کشاورزان، حمایت از آنها برای کنار آمدن با خشک سالی و ماندن در کشاورزی بهترین تصمیم است.
تصویر: درختان کالیتریس مشرف به دریاچه نمک. ما ستونی از چوب را از تنه این درختان بیرون کشیدیم تا تغییرات آب و هوایی گذشته را در منطقه بررسی کنیم. آلیسون اودانل، نویسنده، ارائه داده است.
 
خوش بختانه ما می توانیم این کار را در بسیاری از نقاط جهان با استفاده از سوابق پروکسی (یا موارد نیابتی و شاخص و. نماینده) انجام دهیم - مواردی مانند حلقه های درخت، مرجان ها، استالاگمیت ها و هسته های یخ در قطب جنوب. این موارد شواهدی از شرایط آب و هوایی گذشته را هنگام رشد ثبت می کنند.
 
به عنوان مثال، درختان هر ساله یک لایه جدید از رشد ("حلقه رشد") در اطراف تنه های خود، درست در زیر پوست، ایجاد می کنند. میزان رشد به طور کلی به میزان باران در سال بستگی دارد. هر چه باران بیشتر باشد، رشد و پهنای حلقه بیشتر می شود.
مشارکت در کشاورزی احیا کننده می تواند مقاومت در برابر خشکی را بهبود بخشد.  
تصویر: حلقه های درختِCallitris columellaris . آلیسون اودانل، نویسنده، ارائه داده است.
 
ما از حلقه های رشد درختان سرو بومی (Callitris columellaris) در نزدیکی دریاچه نمکی بزرگ در لبه شرقی منطقه کمر بند گندم استفاده کردیم. این درختان می توانند تا 1000 سال، و شاید حتی بیشتر، عمر کنند.
 
ما می توانیم حلقه های رشد درختان زنده را بدون قطع آنها با حفاری دقیق یک سوراخ کوچک در تنه و استخراج یک ستون ("هسته") چوب به اندازه یک نی آب آشامیدنی، بررسی کنیم. با اندازه گیری عرض حلقه ها، ما یک جدول زمانی از رشد درخت ایجاد کردیم و از این برای تعیین میزان باران در هر سال از زندگی یک درخت استفاده کردیم.
 
این روش به ما امکان می دهد 668 سال گذشته از بارندگی پاییز و زمستان در کمر بند گندم را باز سازی کنیم.
ما می توانیم از اقداماتی که کشاورزان انجام می دهند چیزهای زیادی بیاموزیم.  
تصویر: یک تنه درخت به یک ابزار علمی آبی متصل شده است. یک مته درخت - یک مته تو خالی که برای استخراج هسته های چوب از تنه درخت استفاده می شود. آلیسون اودانل، نویسنده، ارائه داده است.
 

تاریخچه خشک سالی های بزرگ

یکی از پرسش های اساسی در مورد کمر بند گندم این است که آیا کاهش بارندگی پاییز و زمستان در دهه های اخیر غیر معمول یا مفرط است یا نه. سابقه طولانی ثبت میزان بارندگی به ما اجازه می دهد تا به این سؤال پاسخ دهیم.
 
بله، از سال 2000 میزان بارندگی زیر میانگینِ 668 ساله بود - اما خیلی کم نبود.
هنگامی که موضوع حضور خشک سالی از رادار عمومی و رسانه ای کاسته می شود، جوامع کشاورزی معمولاً با حمایت کم یا هیچ حمایتی برای سرمایه گذاری در آماده سازی خشک سالی اجتناب ناپذیر بعدی مواجه می شوند.ممکن است دو دهه گذشته بسیار بد به نظر برسد زیرا انتظارات ما از بارش در کمر بند گندم احتمالاً بر اساس خاطرات از میزان بارندگیِ بیشتر است. اما این هوای مرطوب مکرر در واقع ناهنجاری بوده است. حلقه های درختی ما نشان داد که قرن بیستم مرطوب تر از هر قرن دیگر در 700 سال گذشته بوده است، در فصول پاییز و زمستان به طور متوسط ​​12 درصد باران بیشتر از باران در قرن 19 است.
 
قبل از قرن بیستم، کمر بند گندم پنج خشک سالی را شاهد بود که طولانی تر و شدیدتر از آن چیزی است که ما در حافظه زنده تجربه کرده ایم یا در پرونده های سازگار ثبت کرده ایم. این شامل دو دوره خشک در اواخر قرن 18 و 19 است که برای بیش از 30 سال ادامه داشت و آنها را تبدیل به "خشک سالی بزرگ" کرد.
 
در حالی که آخرین دوره خشک اخیر تا کنون تقریباً دو دهه است که ادامه داشته است، میزان بارندگی در این دوره حداقل 10٪ بیشتر از میزان بارش در دو خشک سالی بزرگ تاریخی است.
 
این نشان می دهد که خشک سالی های طولانی مدت از ویژگی های طبیعی و نسبتاً مشترک آب و هوای کمربند گندم است.
   
تصویر: نمای هوایی از محل حلقه درختان، خانه درختانی که می توانند تا 1000 سال زنده بمانند. هانا اچلز. نویسنده ارائه داده است.
 کشاورزانی که استرس مربوط به خشک سالی را تجربه می کنند نیاز به حمایت هدفمند دارند.بنا بر این چگونه تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان می تواند نقشی در این مسئله بازی کند؟
 
احتمالاً هم تغییرات طبیعی آب و هوا و هم تغییرات اقلیمی ناشی از انسان در کاهش بارندگی اخیر کمر بند گندم نقش داشته است. متأسفانه، احتمالاً تأثیر ترکیبی آنها در آینده نزدیک منجر به بارش کمتری هم خواهد شد.
 

حالا چه اتفاقی می افتد؟

یافته های ما پیامدهای مهمی برای ارزیابی خطر خشک سالی دارد. اکنون مشخص شده است که برای تخمین دقیق تر خطر خشک سالی برای کمر بند گندم باید به فراتر از این سوابق سازمانی نگاه کنیم.
 
اما در حال حاضر، پرونده های نیابتی آب و هوا مانند حلقه های درخت به طور کلی در مدل های خطر خشک سالی استفاده نمی شود، زیرا تعداد زیادی از آنها در مناطقی که دانشمندان می خواهند تحقیق کنند وجود ندارد.
 
بهبود بر آورد خطر، منجر به تصمیم گیری بهتر و آگاهانه تر در مورد آماده سازی و مدیریت اثرات خشک سالی ها و بلایای طبیعی آینده می شود.
 
یافته های ما یک چشم انداز مواجهه برای آینده کشاورزی در کمربند گندم است.
 
کشاورزان کشور، نو آوری فوق العاده ای در توانایی های خود برای سازگاری در برابر خشک سالی نشان داده اند و بسیاری از آنها از دام داری به محصولات زراعی روی آورده اند. این انعطاف پذیری حیاتی خواهد بود زیرا کشاورزان با آینده ای خشک تر و دشوار تر رو به رو می شوند.
با پیش بینی خشک سالی در آینده و شدت آن، ما باید از کشاورزان و جوامع آنها حمایت کنیم تا خود را با این تغییرات سازگار کنند.

کمک به کشاورزان حتی در تر سالی

 
تصویر: کشاورزان برای برنامه ریزی برای خشک سالی به کمک نیاز دارند نه فقط کمک برای پاسخ گویی به آنها در صورت نا امیدی از اوضاع. Stephenallen75 / Shutterstock.com
 بهبود بر آورد خطر، منجر به تصمیم گیری بهتر و آگاهانه تر در مورد آماده سازی و مدیریت اثرات خشک سالی ها و بلایای طبیعی آینده می شود.با اعلام دولت نیو ساوت ولز که خشک سالی اکنون کل ایالت را تحت تأثیر قرار داده است، پرداخت مربوط به کمک به حل بحران توسط دولت فدرال را برخی بسیار کم و خیلی دیر توصیف کرده اند. فدراسیون ملی کشاورزان درخواست های خود را برای سیاست ملی خشک سالی تمدید کرده و کار شناسان خشک سالی نسبت به اتکا به کمک های اضطراری ابراز نگرانی کرده اند.
 
با پیش بینی خشک سالی در آینده و شدت آن، ما باید از کشاورزان و جوامع آنها حمایت کنیم تا خود را با این تغییرات سازگار کنند.
 
برای حمایت بهتر از رفاه کشاورزان و جوامع آنها، ما باید نه تنها زمانی که در وسط خشک سالی قرار دارند، بلکه هم چنین هنگامی که باران می آید و گرد و غبار فرو می رود از آنها حمایت کنیم. واکنش اضطراری مهم است، اما به تنهایی کافی نیست -  جوامع کشاورزی ما لیاقت بیشتری دارند. این امر باید با پشتیبانی هماهنگ و طولانی مدت همراه با کل چرخه خشک سالی همراه باشد، این امر به کشاورزان کمک می کند تا برای خشک سالی آماده شوند، در صورت بروز خشک سالی با آن کنار بیایند، و پس از آن به سرعت بهبود یابند.
 
خشک سالی های طولانی مدت به سلامت و رفاه مردم در جوامع کشاورزی آسیب می رساند، اگر چه تحقیقات هم چنین نشان می دهد که همه به یک اندازه تحت تأثیر قرار نمی گیرند و برخی نیز به هیچ وجه آسیب نمی بینند. این بدان معنا است که ما باید در انتخاب این که چه اقداماتی بهترین و مؤثرترین سرمایه گذاری ها را نشان می دهند، از تجربه گذشته بیاموزیم.
 هم تغییرات طبیعی آب و هوا و هم تغییرات اقلیمی ناشی از انسان در کاهش بارندگی اخیر کمر بند گندم نقش داشته است. متأسفانه، احتمالاً تأثیر ترکیبی آنها در آینده نزدیک منجر به بارش کمتری هم خواهد شد.کشاورزانی که استرس مربوط به خشک سالی را تجربه می کنند نیاز به حمایت هدفمند دارند.
 
کمک به کشاورزان در مواقعی که خشک سالی در بدترین حالت خود قرار دارد به کاهش شدیدترین سختی ها کمک می کند. اما پرس و جو ها و تحقیقات متعدد نتیجه گرفته اند که این روش کافی نیست.
 
برای حمایت واقعی از رفاه جوامع کشاورزی که با تهدید خشک سالی رو به رو هستند، ما باید بیشتر در اقداماتی سرمایه گذاری کنیم که آمادگی و مقاومت کشاورزان را قبل از وقوع خشک سالی پشتیبانی کند، نه این که صبر کنیم تا شرایط، قبل از کمک، در بدترین حالت قرار بگیرند.
 

چرخه آبی غیر منطقی

انجام این کار مستلزم شکستن "چرخه آبی غبر منطقی" است که در آن خشک سالی شدید نگرانی و کمک کوتاه مدت را ایجاد می کند، و پس از بازگشت باران به بی علاقگی و آرامش منجر می شود. هنگامی که موضوع حضور خشک سالی از رادار عمومی و رسانه ای کاسته می شود، جوامع کشاورزی معمولاً با حمایت کم یا هیچ حمایتی برای سرمایه گذاری در آماده سازی خشک سالی اجتناب ناپذیر بعدی مواجه می شوند.
   
تصویر: چرخه آبی غبر منطقی. مرکز ملی خشک سالی ایالات متحده. نویسنده ارائه داده است.
 قبل از قرن بیستم، کمر بند گندم پنج خشک سالی را شاهد بود که طولانی تر و شدیدتر از آن چیزی است که ما در حافظه زنده تجربه کرده ایم یا در پرونده های سازگار ثبت کرده ایم.کشاورزان قبل از شروع اثرات خشک سالی، نیاز به دسترسی فعالانه و طولانی مدت به طرح های آمادگی برای خشک سالی دارند. کشاورزانی که از برنامه هایی مانند طرح سپرده های مدیریت مزرعه استفاده می کنند، که به آنها امکان می دهد درآمد مازاد را در سال های خوب کنار بگذارند و در سال های دشوار از آن استفاده کنند، در هنگام خشک سالی از رفاه بالاتری نسبت به افرادی برخوردار هستند که تنها در دوره خشک سالی به کمک های اضطراری دسترسی دارند.
 
تحقیقات ما همچنین برخی از راه های دیگر برای محافظت از رفاه کشاورزان را در زمان های دشوار شناسایی کرده است. این ها شامل سرمایه گذاری در برنامه ریزی های پیش رو برای خشک سالی، حمایت از کشاورزان برای سرمایه گذاری در اقدامات "ضد خشک سالی" مناسب برای مزرعه خود، و ایجاد شبکه هایی است که از طریق آنها کشاورزان می توانند دانش خود را در مورد آن چه که برای مقابله با چالش های مالی، روانی و اجتماعی که با آنها رو به رو می شوند بهتر کار می کنند، به اشتراک بگذارند.
 
این موارد، "رفع" خشک سالی نیستند. خشک سالی همیشه تأثیرات چشم گیری خواهد داشت. اما می توانند به کاهش شدت تأثیرات و زمان صرف شده برای باز یابی کمک کنند. با این حال، برای این که واقعاً مؤثر واقع شوند، علاوه بر سرمایه گذاری برای پشتیبانی اضطراری در زمان خشک سالی، باید بر روی این اقدامات بین خشک سالی ها نیز سرمایه گذاری شود.
 
ما می توانیم از اقداماتی که کشاورزان انجام می دهند چیزهای زیادی بیاموزیم. هزاران کشاورز سال ها عمر خود را صرف سرمایه گذاری در مقاومت در برابر خشک سالی کرده اند، مثلاً با تغییر انواع مراتع و شیوه های مدیریت آب و تغییر در نحوه برنامه ریزی و مدیریت دوره های کم باران.
 
این سرمایه گذاری غالباً پشتیبانی نشده و شناخته نشده است و این کار باید حتی در میان فشارهای همیشگی شرایط چالش برانگیز بازار، حاشیه سود پایین، افزایش هزینه ها، نیاز به باز پرداخت بدهی های ایجاد شده در آخرین خشک سالی یا سیل و فشارهای بی شمار روزانه انجام شود. ما باید به کشاورزانی که این سرمایه گذاری ها را انجام می دهند بهتر پاداش دهیم و انگیزه هایی برای ادامه سرمایه گذاری در این نوع اقدامات بین خشک سالی ها فراهم آوریم.
قرن بیستم مرطوب تر از هر قرن دیگر در 700 سال گذشته بوده است.

کشاورزی احیا کننده

یک سرمایه گذاری که توسط بسیاری از کشاورزان در سراسر کشور صورت گرفته است، تصویب کشاورزی احیا کننده است، که در آن کل سیستم کشاورزی با هدف استفاده بهتر از فرآیندهای اکوسیستم طبیعی، برای حمایت از تولید و تطبیق بهتر تولید با ظرفیت زمین از طریق شرایط آب و هوایی متنوع، جهت گیری مجدد دارد.
 
یافته های تحقیقات اولیه نشان می دهد که مشارکت در کشاورزی احیا کننده می تواند مقاومت در برابر خشکی را بهبود بخشد. اما سوق دادن به استفاده از این رویکرد به کشاورزی زمان و سرمایه گذاری زیادی می برد. قبل از این که از کشاورزان بخواهیم تغییرات اساسی در نحوه کشاورزی خود ایجاد کنند، ما نیاز به تحقیقات بیشتری داریم که به طور ریشه ای بررسی کند که چه زمانی، کجا و چگونه سیستم های مختلف کشاورزی می توانند به حفاظت در برابر خشک سالی کمک کنند.
 
علاوه بر این که به کشاورزان کمک می کنیم تا در اقداماتی برای افزایش مقاومت در برابر خشک سالی سرمایه گذاری کنند، باید بهترین راه ها را برای حمایت از کسانی که در این رابطه دچار فشار روانی و مالی شدیدی می شوند نیز در نظر بگیریم. برای بسیاری از کشاورزان، حمایت از آنها برای کنار آمدن با خشک سالی و ماندن در کشاورزی بهترین تصمیم است. اما برای دیگران، بهترین تصمیم ممکن است کنار گذاشتن کشاورزی باشد.
 از سال 2000 میزان بارندگی زیر میانگینِ 668 ساله بود - اما خیلی کم نبود.تصمیم به ترک کشاورزی به گونه ای قابل فهم یکی از چالش برانگیزترین دوره های زندگی یک کشاورز است و اغلب زمانی اتفاق می افتد که رفاه آنها پایین باشد و آنها دچار پریشانی روانی شوند. این بدان معنی است که کیفیت کمکی که در این مدت دریافت می کنند می تواند تفاوت زیادی در چگونگی کنار آمدن آنها با مشکل ایجاد کند. خدماتی از قبیل خدمات مشاوره مالی روستایی در ارائه مشاوره به کشاورزان که تصمیم عذاب آور ماندن یا ترک را دارند، در همه زمان ها (قبل، در حین و بعد از خشک سالی) نقشی حیاتی دارند.
 
اگر می خواهید به کشاورزان کمک کنید، هم چنان از صندوق های امداد حمایت کنید – گر چه آنها در بدترین شرایط خشک سالی کمک اساسی می کنند. اما هم چنین به سیاستمدار محلی خود بگویید که شما از سرمایه گذاری در برنامه های طولانی مدتی پشتیبانی می کنید که به کشاورزان کمک می کند مقاومت خود را در برابر خشک سالی بعدی و پس از آن بهبود بخشند و سرمایه گذاری هایی را که کشاورزان در حال انجام این کار انجام می دهند، تشخیص داده و پاداش می دهد.
 
اگر ما واقعاً نیت رفاه کشاورزان خود را در سر داریم، باید اقدامات مربوط به خشک سالی را در سال های تر همچون خشک، و در اوقات خوب همچون بد اتخاذ کنیم.
 پس از تجزیه و تحلیل حلقه ها در تنه های درختان دارای قرن ها سن، متوجه شدیم که منطقه طی 700 سال گذشته "خشک سالی های بزرگ" بسیار بدتری داشته است.
منبع: آلیسون اودانل، پائولین گریسون، The University of Western Australia، ادوارد کوک، Columbia University، جکی شیرمر، دومینیک پیل، کیمبرلی براون، University of Canberra، ایوان چارلز هانیگان، University of Sydney